De heenreis en eerste indrukken

Lieve mensen,

Hier een berichtje uit het verre Afrika. Na een goede vlucht kwamen we dinsdagavond rond 22.00 uur aan op het vliegveld in Accara. Na 1.5 uur wachten voor de douane werden we opgewacht door Henry en zijn team (Richard, Michael, Edwin en Abygail). 

In 2 auto’s werden we naar het huis gereden bij de Live Now clinic. We hebben nog nooit zo hard (minstens 130 km per uur), zonder gordels in een stad gereden. Blijkbaar is dat voor hun normaal, maar wij hadden inmiddels klotsende oksels ;)

 Inmiddels was het 2.00 uur in de ochtend en na een kennismakingsdrankje en de nodige verhalen, lagen wij rond 3.00 uur heerlijk te slapen.

Vroeg p

Het leven in Afrika begint vroeg. Heel erg vroeg. De meeste afrikanen staan om 5.00 uur op. Dus dan begint ook de gezelligheid, de inrichting van de kraam langs de weg, het gelach van spelende kinderen en buren die houden van muziek draaien.

 Wij moeten nog een beetje wennen aan het vroege opstaan, maar dat gaat steeds beter. De dagen zitten redelijk vol. We krijgen uitleg over allerlei dingen, zoals bijvoorbeeld het rijden met een totro. Dat is een busje (soort taxi) waar 9 personen in kunnen, maar waar je vaak met 12 mensen in (gepropt) zit. Het is een busje dat bij ons allang bij de schroothoop zou staan, maar hier kun je er nog jaren mee doen.

Het is bijzonder om te zien hoe de mensen hier leven. Er zijn ontzettend veel kraampjes langs de weg, waar mensen hun spullen proberen te verkopen. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze verkopen het. Van tomaten en rijst, tot onderdelen voor het aanleggen van je riolering. Aangezien het nu vakantie is, zien we ook veel kinderen bij de kraampjes. De kleintjes spelen met hun schoenen op de grond en de groten lopen rond met etenswaar of spullen op hun hoofd om te proberen dit te verkopen.

Bijzondere attractie
Wij zijn een bijzondere attractie voor de mensen hier. Er zijn ontzettend weinig blanken in dit gebied dus ze vinden ons heel bijzonder. Soms proberen ze ons aan te raken en ze roepen blanke naar ons. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en de meesten willen graag een praatje maken met ons

Bezoek 1e school
Wij hebben inmiddels 1 van de 6 basisscholen in Tinkong bezocht. Er zitten daar zo’n 250 kinderen op school. De leeftijd varieert van 2 tot 14 jaar. Het is een particulieren school, dus alleen bestemd voor kinderen van ouders die het kunnen betalen. Dat is niet te zien aan de klaslokalen. Er staan een paar bankjes en stoeltjes, maar een gewoon krijtbord kennen ze niet. Laat staan een smartbord ;)
Er zitten 2 klassen in dezelfde ruimte waar de kippen tussen de kinderen

Citytour

Inmiddels ook een citytour gedaan. We hebben een rondje gelopen door het armste gedeelte van het dorp en in de bergen. Heel indrukwekkend allemaal. De armoede die we hebben gezien is met geen pen te beschrijven. Mensen wonen in hutjes met gaten in de muur en in het dak. Ramen kennen ze niet. De mensen waren erg vriendelijk en we mochten bij iedereen komen kijken. Er waren vaders en moeders die het avondeten aan het klaar waren maken. Van gestampte mais maakten ze ronde ballen die ze kookten in het water. Overal liepen kinderen rond. Sommigen met kleren en met name de kleintjes zonder broek. Luiers kopen is voor deze ouders te duur, dus laten ze ze maar zonder broek lopen. Sommige kinderen waren aan het spelen met een zelf gemaakte bal. Ze maakten de bal van afvalplastic wat ze hadden gevonden.
Ook hebben ze ons laten zien hoe ze palmolie maakten van palmnoten. Een tijdrovend proces, wat daarbij ook heel gevaarlijk is met al die hete pannen op het vuur.